En la escuela
02 November 2013 | Spanje, Madrid
Hola :)
Tadaaa derde blog! Dit keer met vooral informatie over mijn stage zelf want, laten we wel wezen, dat is immers de reden dat ik ben!
Entonces...
Het gaat goed op mijn stage! Natuurlijk is het moeilijk dat alles in het Spaans is, vooral in het begin heb ik hier best veel moeite mee gehad. Voordat ik naar Spanje ging zeiden veel mensen: 'Ow je gaat met kinderen werken!! Dat is veel makkelijker met de taal.. ' Nou niets is minder waar! Volwassenen kunnen iets omschrijven als ik een woord niet ken, of zoeken naar andere woorden, maar voor kinderen is dat veel te moeilijk en die blijven dus gewoon een woord herhalen op een wat hoger volume in de hoop dat ik het dan misschien dan wel versta.
Ook vond ik het erg lastig wanneer er kinderen naar me toe kwamen om me om hulp te vragen maar ik ze gewoon niet kon helpen doordat ik de vraag echt niet begreep.
De kinderen zijn wel erg lief en behulpzaam en vertalen wat ze kunnen naar het Engels, helaas zijn dat nou net de woorden die ik ook wel in het Spaans weet zoals: ik, jij, hallo, dag... Maarja het gebaar is erg fijn ;)
Sowieso is het erg wennen dat je in het begin eigenlijk niet kan laten zien wat je waard bent. Bijvoorbeeld, wanneer je een geniaal idee hebt of een hele goeie grap... leuk... maar niemand zal het weten.
De eerste week hebben de kinderen wel meteen bewezen dat ze feilloos aanvoelen hoe dingen horen te zijn: direct de eerste pauze werd ik op een houtblok geplaatst door een meisje dat Engels praat ('please sit here, thank you) en werd er deskundig schraapsel van stenen bij wijze van make-up op mijn gezicht aangebracht. Zoals ik al zei, ze voelen precies aan hoe het hoort, Wat is nou een Marieke zonder een of andere verf/etens rest of modder op het gelaat?
Dat was in het begin echt mijn redding: de pauzes, dan was het minder erg dat ik de taal niet zo goed snapte en kon ik contact maken middels bijvoorbeeld klapspelletjes.
Inmiddels gaat het steeds beter, al vind ik buiten de school Spaans praten wel makkelijker dan binnen de school. Op stage ben ik banger om fouten te maken omdat ik daar 'juf ' ben, en 'juffen' horen alles te weten en te kunnen.
De eerste weken gaf ik nog geen kunstzinnige begeleiding, maar deed ik bijvoorbeeld toneelspelletjes of liedjes zingen met de kinderen.
Inmiddels ben ik wel begonnen met de een op een begeleiding, geef ik kunstlessen en heb ik oudergesprekken.
Soms vraag ik me dan echt af of het niet een groot complot is, dat iedereen eigenlijk gewoon Engels praat met een Spaans accent en dat ik het daardoor kan begrijpen.
Het voelt nog heel vreemd als ik Spaans praat, als ik een neppe zelf verzonnen taal brabbel (waarbij ik in mijn hoofd steeds heel snel vervoegingen bedenk),maar de mensen verstaan me blijkbaar wel (meestal) want ze reageren net alsof het een echte taal is en ik echt iets zeg, dat is best leuk :). Ik schijn wel met een Basco accent te praten, waarschijnlijk komt dat doordat mijn huisgenootje daar vandaan komt en zo praat. Ik praat dus n beetje plat, maar no pasa nada :) Spaans is Spaans!
Un besito!
Marieke
Tadaaa derde blog! Dit keer met vooral informatie over mijn stage zelf want, laten we wel wezen, dat is immers de reden dat ik ben!
Entonces...
Het gaat goed op mijn stage! Natuurlijk is het moeilijk dat alles in het Spaans is, vooral in het begin heb ik hier best veel moeite mee gehad. Voordat ik naar Spanje ging zeiden veel mensen: 'Ow je gaat met kinderen werken!! Dat is veel makkelijker met de taal.. ' Nou niets is minder waar! Volwassenen kunnen iets omschrijven als ik een woord niet ken, of zoeken naar andere woorden, maar voor kinderen is dat veel te moeilijk en die blijven dus gewoon een woord herhalen op een wat hoger volume in de hoop dat ik het dan misschien dan wel versta.
Ook vond ik het erg lastig wanneer er kinderen naar me toe kwamen om me om hulp te vragen maar ik ze gewoon niet kon helpen doordat ik de vraag echt niet begreep.
De kinderen zijn wel erg lief en behulpzaam en vertalen wat ze kunnen naar het Engels, helaas zijn dat nou net de woorden die ik ook wel in het Spaans weet zoals: ik, jij, hallo, dag... Maarja het gebaar is erg fijn ;)
Sowieso is het erg wennen dat je in het begin eigenlijk niet kan laten zien wat je waard bent. Bijvoorbeeld, wanneer je een geniaal idee hebt of een hele goeie grap... leuk... maar niemand zal het weten.
De eerste week hebben de kinderen wel meteen bewezen dat ze feilloos aanvoelen hoe dingen horen te zijn: direct de eerste pauze werd ik op een houtblok geplaatst door een meisje dat Engels praat ('please sit here, thank you) en werd er deskundig schraapsel van stenen bij wijze van make-up op mijn gezicht aangebracht. Zoals ik al zei, ze voelen precies aan hoe het hoort, Wat is nou een Marieke zonder een of andere verf/etens rest of modder op het gelaat?
Dat was in het begin echt mijn redding: de pauzes, dan was het minder erg dat ik de taal niet zo goed snapte en kon ik contact maken middels bijvoorbeeld klapspelletjes.
Inmiddels gaat het steeds beter, al vind ik buiten de school Spaans praten wel makkelijker dan binnen de school. Op stage ben ik banger om fouten te maken omdat ik daar 'juf ' ben, en 'juffen' horen alles te weten en te kunnen.
De eerste weken gaf ik nog geen kunstzinnige begeleiding, maar deed ik bijvoorbeeld toneelspelletjes of liedjes zingen met de kinderen.
Inmiddels ben ik wel begonnen met de een op een begeleiding, geef ik kunstlessen en heb ik oudergesprekken.
Soms vraag ik me dan echt af of het niet een groot complot is, dat iedereen eigenlijk gewoon Engels praat met een Spaans accent en dat ik het daardoor kan begrijpen.
Het voelt nog heel vreemd als ik Spaans praat, als ik een neppe zelf verzonnen taal brabbel (waarbij ik in mijn hoofd steeds heel snel vervoegingen bedenk),maar de mensen verstaan me blijkbaar wel (meestal) want ze reageren net alsof het een echte taal is en ik echt iets zeg, dat is best leuk :). Ik schijn wel met een Basco accent te praten, waarschijnlijk komt dat doordat mijn huisgenootje daar vandaan komt en zo praat. Ik praat dus n beetje plat, maar no pasa nada :) Spaans is Spaans!
Un besito!
Marieke
-
02 November 2013 - 18:40
Marc Ouwehand:
Taal. Fenomenaal ding. Hoi Marieke!
Ik ben ooit door m'n pa naar Spanje/Menorca geschopt en kwam in een soortgelijke situatie terecht. Ik sprak geen Spaans, en bijna niemand sprak iets anders als...Spaans. Dus sta je taal-gezien schaakmat; je moet het je wel eigen maken! Mijn Spaans is qua woordenschat vrij groot, uitspraak is (wordt me verteld) bijna accentloos, maar de grammatica rammelt. Ik hoop dat je hart gestolen is door het land, en dat je juist omdat je een jonge blom bent, door wil zetten met goed Spaans te leren. Het is op Chinees -kwantiteit- en Engels -economie- na de 2e wereldtaal! Je kan o-ver-al terecht met Spaans. Engels kan je al. Wat let je!
Je bent heel stoer.
We volgen je stappen in dat grote land, in die grote stad op de voet! Kus! Van Marc&Machteld, en de meiden. -
03 November 2013 - 11:43
Maarten:
Leuk Piekje :) lekker ontdekken en proberen en kijken hoe ver je komt. Fijn dat je t zo naar je zin hebt daar! Liefs -
05 November 2013 - 19:37
:
Dankjulliewel lieverds :)
Wennert,
wat leuk :D dan kunnen we als ik terug kom gezellig int Spaans kletsen!
Ik ken die site al, heb ik ook beetje gedaan voor ik hierheen ging fijn idd :) Ik laat meteen weten als ik iets meer weet over hoe lang ik kan blijven hier!
Dikke knuffel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley